لوله هپارین جمع آوری نمونه خون

همورهولوژی، همچنین املای همورهولوژی (از یونانی 'αἷμα,هایما«خون» و رئولوژی، از یونانی ῥέωrhéō,'flow' و -λoγία,-لژیا"مطالعه")، یا رئولوژی خون، مطالعه خواص جریان خون و عناصر پلاسما و سلول های آن است. پرفیوژن بافتی مناسب تنها زمانی رخ می دهد که خواص رئولوژیکی خون در حد معینی باشد. تغییرات این خواص نقش مهمی در بیماری ایفا می کند. فرآیندها. ویسکوزیته خون توسط ویسکوزیته پلاسما، هماتوکریت (کسر حجمی گلبول قرمز که 99.9 درصد عناصر سلولی را تشکیل می دهد) و خواص مکانیکی گلبول های قرمز تعیین می شود. گلبول های قرمز دارای رفتار مکانیکی منحصر به فردی هستند که می توان در زیر بحث کرد. تغییر شکل گلبول های قرمز و تجمع گلبول های قرمز را در نظر می گیرند. به همین دلیل، خون مانند یک مایع غیر نیوتنی رفتار می کند. به این ترتیب، ویسکوزیته خون با سرعت برش تغییر می کند. خون در نرخ های برشی بالا چسبناک تر می شود، مانند مواردی که با افزایش جریان مانند در حین ورزش تجربه می شود. یا در پیک سیستول. بنابراین، خون یک مایع رقیق کننده برشی است. برعکس، ویسکوزیته خون وقتی افزایش می یابد که سرعت برش با افزایش قطر عروق یا با جریان کم، مانند پایین دست از انسداد یا در دیاستول، کاهش می یابد. ویسکوزیته خون نیز با افزایش می یابد. افزایش تجمع گلبول های قرمز

ویسکوزیته خون

ویسکوزیته خون معیاری برای سنجش مقاومت خون در برابر جریان است.همچنین می توان آن را به عنوان ضخامت و چسبندگی خون توصیف کرد.این خاصیت بیوفیزیکی آن را به یک عامل تعیین کننده مهم برای اصطکاک در برابر دیواره عروق، سرعت بازگشت وریدی، کار مورد نیاز قلب برای پمپاژ خون و میزان اکسیژنی که به بافت ها و اندام ها منتقل می شود، تبدیل می کند.این عملکردهای سیستم قلبی عروقی به ترتیب با مقاومت عروقی، پیش بارگذاری، پس از بارگذاری و پرفیوژن ارتباط مستقیم دارند.

عوامل اصلی تعیین کننده ویسکوزیته خون عبارتند از: هماتوکریت، تغییر شکل پذیری گلبول های قرمز، تجمع گلبول های قرمز و ویسکوزیته پلاسما. ویسکوزیته پلاسما توسط محتوای آب و اجزای ماکرومولکولی تعیین می شود، بنابراین این عوامل که بر ویسکوزیته خون تأثیر می گذارند، غلظت پروتئین پلاسما و انواع آن است. پروتئین های موجود در پلاسما. با این وجود، هماتوکریت قوی ترین تأثیر را بر ویسکوزیته کل خون دارد.یک واحد افزایش هماتوکریت می تواند تا 4% در ویسکوزیته خون افزایش یابد. این رابطه با افزایش هماتوکریت به طور فزاینده ای حساس می شود. هنگامی که هماتوکریت به 60 یا 70% می رسد که اغلب در پلی سیتمی انجام می شود، ویسکوزیته خون می تواند به 10 برسد. برابر آب، و جریان آن از طریق رگ های خونی به دلیل افزایش مقاومت در برابر جریان، به شدت به تاخیر می افتد. این منجر به کاهش اکسیژن رسانی می شود، سایر عوامل موثر بر ویسکوزیته خون عبارتند از دما، که در آن افزایش دما منجر به کاهش ویسکوزیته می شود.این امر به ویژه در هیپوترمی مهم است، جایی که افزایش ویسکوزیته خون باعث ایجاد مشکلاتی در گردش خون می شود.

اهمیت بالینی

بسیاری از عوامل خطر قلبی عروقی معمولی به طور مستقل با ویسکوزیته خون کامل مرتبط هستند.