لوله خلاء PRF

زمینه

فیبرین غنی از پلاکت (PRF) به دلیل توانایی آن در تحریک سریع نئوآنژیوژنز، به طور گسترده در پزشکی و دندانپزشکی مدرن مورد استفاده قرار گرفته است که منجر به بازسازی سریعتر بافت می شود.در حالی که پیشرفت‌هایی نسبت به درمان‌های سنتی پلاسمای غنی از پلاکت (که از افزودنی‌های شیمیایی مانند ترومبین گاوی و کلرید کلسیم استفاده می‌کنند) مشاهده شده است، اکثر پزشکان نمی‌دانند که بسیاری از لوله‌های مورد استفاده برای تولید PRF "طبیعی" و "100% اتولوگ" ممکن است در واقع حاوی افزودنی های شیمیایی بدون دانش مناسب یا شفاف ارائه شده به پزشک معالج.بنابراین هدف این مقاله مروری ارائه یک یادداشت فنی در مورد اکتشافات اخیر مربوط به لوله‌های PRF و تشریح روندهای اخیر مربوط به تحقیقات در مورد این موضوع از آزمایشگاه‌های نویسندگان است.

مواد و روش ها

توصیه هایی با هدف بهینه سازی بیشتر لخته ها/غشاهای PRF با درک مناسب از لوله های PRF به پزشکان ارائه می شود.رایج‌ترین افزودنی‌ها به لوله‌های PRF که در مقالات گزارش شده‌اند، سیلیس و/یا سیلیکون هستند.مطالعات مختلفی در مورد موضوع آنها انجام شده است که در این مقاله مروری روایی شرح داده شده است.

نتایج

به طور معمول، تولید PRF به بهترین وجه با لوله های شیشه ای ساده و بدون مواد شیمیایی حاصل می شود.متأسفانه، انواع لوله‌های سانتریفیوژ دیگر که معمولاً برای آزمایش/تشخیص آزمایشگاهی استفاده می‌شوند و لزوماً برای استفاده انسانی ساخته نمی‌شوند، در عمل بالینی برای تولید PRF با نتایج بالینی غیرقابل پیش‌بینی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.بسیاری از پزشکان به افزایش تنوع در اندازه لخته های PRF، کاهش سرعت تشکیل لخته (PRF حتی پس از رعایت پروتکل کافی مایع باقی می ماند) یا حتی افزایش نرخ علائم بالینی التهاب پس از استفاده از PRF اشاره کرده اند.

نتیجه

این یادداشت فنی به جزئیات به این مسائل می پردازد و پیشینه علمی مقالات تحقیقاتی اخیر در این زمینه را ارائه می دهد.علاوه بر این، نیاز به انتخاب مناسب لوله‌های سانتریفیوژ مناسب برای تولید PRF با داده‌های کمی ارائه‌شده از تحقیقات آزمایشگاهی و حیوانی با تأکید بر تأثیر منفی افزودن سیلیس/سیلیکون بر تشکیل لخته، رفتار سلولی و التهاب در داخل بدن برجسته می‌شود.