در اوایل دهه 1990، متخصصان پزشکی سوئیسی در تحقیقات بالینی دریافتند که پلاسمای غنی از پلاکت می تواند تعداد زیادی از فاکتورهای رشد مورد نیاز پوست سالم را تحت تأثیر غلظت ثابت و مقدار PH مشخص تولید کند.
در اواسط دهه 1990، آزمایشگاه ملی سوئیس با موفقیت از فناوری PRP برای درمان های مختلف جراحی، سوختگی و پوست استفاده کرد.فن آوری PRP برای بهبود زخم و درمان زخم اندام و سایر بیماری های ناشی از سوختگی های گسترده، زخم های مزمن و دیابت استفاده می شود.در عین حال، مشخص شد که ترکیب فناوری PRP و پیوند پوست می تواند میزان موفقیت پیوند پوست را تا حد زیادی بهبود بخشد.
با این حال، در آن زمان، فناوری PRP هنوز نیاز به تولید در آزمایشگاههای بزرگ داشت که به تجهیزات پیچیدهتری نیاز داشت.در عین حال، مشکلاتی مانند عدم تمرکز فاکتور رشد، طولانی بودن چرخه تولید، آلودگی آسان و خطر عفونت نیز وجود داشت.