دو روش رایج درمان ناباروری عبارتند از لقاح داخل رحمی (IUI) و لقاح آزمایشگاهی (IVF).اما این درمان ها کاملاً متفاوت هستند.این راهنما IUI در مقابل IVF و تفاوت در فرآیند، داروها، هزینه ها، میزان موفقیت و عوارض جانبی را توضیح می دهد.
IUI (تلقیح داخل رحمی) چیست؟
آی یو آی، که گاهی اوقات به عنوان "تلقیح مصنوعی" شناخته می شود، یک روش غیرجراحی و سرپایی است که در آن پزشک اسپرم شریک مرد یا اهدا کننده اسپرم را مستقیماً در رحم بیمار زن وارد می کند.IUI شانس بارداری بیمار را با شروع اسپرم افزایش می دهد و اطمینان حاصل می کند که لقاح در زمان تخمک گذاری انجام می شود - اما نسبت به IVF کمتر موثر، تهاجمی کمتر و هزینه کمتری دارد.
IUI اغلب اولین گام در درمان باروری برای بسیاری از بیماران است و می تواند گزینه ای عالی برای کسانی باشد که با PCOS، سایر عدم تخمک گذاری، مشکلات مخاط دهانه رحم یا مشکلات سلامت اسپرم سر و کار دارند.زوج های همجنس؛مادران مجرد به انتخاب;و بیماران مبتلا به ناباروری غیرقابل توضیح.
IVF (لقاح آزمایشگاهی) چیست؟
IVF درمانی است که در آن تخمک های یک بیمار زن با عمل جراحی از تخمدان های بارور شده در آزمایشگاه، با اسپرم شریک یا اهداکننده اسپرم مرد برای ایجاد جنین خارج می شود.("In vitro" لاتین به معنای "در شیشه" است و به فرآیند لقاح تخمک در یک ظرف آزمایشگاهی اشاره دارد.) سپس، جنین (های) حاصل به امید رسیدن به بارداری به رحم منتقل می شود.
از آنجایی که این روش به پزشکان اجازه می دهد لوله های فالوپ را دور بزنند، برای بیمارانی که لوله های فالوپ مسدود، آسیب دیده یا وجود ندارند، انتخاب خوبی است.همچنین برای هر تخمک فقط به یک سلول اسپرم نیاز دارد که امکان لقاح موفقیت آمیز را حتی در شدیدترین موارد ناباروری مردان فراهم می کند.به طور کلی، IVF قوی ترین و موفق ترین درمان برای انواع ناباروری، از جمله ناباروری مرتبط با سن و ناباروری غیرقابل توضیح است.
زمان ارسال: دسامبر-06-2022