لوله HA PRP مجموعه

تغییرات پاتوفیزیولوژیک اصلی استئوآرتریت زانو از دست دادن غضروف، بازسازی استخوان زیر غضروفی، تشکیل استئوفیت و واکنش التهابی سینوویال است.تظاهرات بالینی اولیه تورم، درد و سفتی مفاصل و بافت های اطراف است.با پیشرفت بیماری به تدریج منجر به اختلال در عملکرد مفاصل می شود و کیفیت زندگی را به طور جدی تحت تاثیر قرار می دهد.بر اساس این نظرسنجی، نرخ ناتوانی جهانی آرتروز در سال 2010 2.2 درصد بود و تعداد افراد معلول در همان سال از 1.7 میلیون نفر گذشت که آسیب های جدی به جامعه، خانواده ها و افراد وارد کرد.HA یک ماده زیستی پلی ساکاریدی مولکولی بالا است که با تناوب مکرر اسید n-acetylglucuronic تشکیل شده است.این جزء اصلی مایع سینوویال مفصل و یکی از اجزای ماتریکس غضروف است.در تغذیه و محافظت از مفاصل نقش دارد.HA در درمان استئوآرتریت از نظر بالینی ثابت شده است که تأثیر خاصی در تسکین علائم زانو درد و بهبود تحرک زانو دارد.با این حال، به دلیل عدم پشتیبانی مبتنی بر شواهد، به ویژه اثربخشی طولانی مدت نامشخص، آخرین دستورالعمل های AAOS برای تشخیص و درمان استئوآرتریت زانو، استفاده از اسید هیالورونیک را توصیه نمی کند و سطح توصیه به شدت توصیه می شود.تریامسینولون استوناید، به عنوان یک گلوکوکورتیکوئید مصنوعی طولانی اثر، دارای اثر ضد التهابی قوی و ماندگار است.

مکانیسم آن مهار فاگوسیتوز و پردازش آنتی ژن ها توسط ماکروفاژها است.تثبیت غشای لیزوزوم و کاهش آزادسازی هیدرولاز در لیزوزوم.مهار مهاجرت لکوسیت ها و ماکروفاژها از رگ های خونی و کاهش واکنش التهابی.این مطالعه نشان می دهد که اثر تزریق داخل مفصلی تریامسینولون استوناید در عرض یک ماه پس از درمان خوب است، اما با بازنشستگی، به ویژه پس از 6 ماه درمان، اثر آن به طور قابل توجهی کمتر از دو گروه دیگر است.مکالیندون و سایر مطالعات نشان دادند که برای بیماران علامت دار مبتلا به استئوآرتریت زانو، تزریق داخل مفصلی تریامسینولون استونید باعث کاهش قابل توجه حجم غضروف و عدم تفاوت معنی داری در درد زانو در مقایسه با نرمال سالین شد.

مطالعات فوق این درمان را برای بیماران علامت دار مبتلا به استئوآرتریت زانو پشتیبانی نمی کند.برخی از محققان از تزریق داخل مفصلی تریامسینولون استونید و هیالورونات سدیم برای درمان آرتروز زانو استفاده کرده اند و اثر کوتاه مدت و طولانی مدت آن بهتر از هیالورونیک اسید به تنهایی است.به عنوان یک درمان جدید، PRP را می توان از خون محیطی اتولوگ بیماران، بدون رد ایمنی، و حاوی غلظت بالایی از فاکتورهای رشد به دست آورد.ثابت شده است که فاکتورهای رشد باعث افزایش تکثیر سلول های غضروفی و ​​سنتز ماتریکس خارج سلولی می شوند.علاوه بر این، مطالعات اخیر نشان داده‌اند که PRP می‌تواند التهاب بدون باکتری سینوویوم را تا حدی مهار کند و در عین حال بازسازی سلول‌های غضروفی را تقویت کند.آزمایش‌های حیوانی و مطالعات بالینی بیشتر و بیشتر حاکی از اثربخشی خوب آن است.این مطالعه نشان می دهد که امتیاز WOMAC PRP در 1 و 3 ماه پس از درمان با اسید هیالورونیک برابر است و امتیاز WOMAC PRP در 6 ماه پس از درمان بهتر از دو گروه دیگر است که نشان می دهد دارای یک اثر درمانی خوب میان مدت و بلند مدتبا این حال، به دلیل عدم مطالعه طولانی‌مدت پیگیری بالینی نمونه‌های بزرگ و عدم پشتیبانی مستقیم از بیولوژی مولکولی بیشتر یا تصویربرداری MRI، تحقیقات و بحث‌های بیشتری هنوز مورد نیاز است.