لوله پی آر پی با ژل

همه سلول های خونی از یک سلول بنیادی پرتوان مشترک مشتق می شوند که به رده های سلولی مختلف تمایز می یابد.هر یک از این سری های سلولی حاوی پیش سازهایی هستند که می توانند تقسیم و بالغ شوند.

پلاکت ها که ترومبوسیت نیز نامیده می شوند از مغز استخوان رشد می کنند.پلاکت ها عناصر سلولی هسته دار و دیسکی با اندازه های مختلف و چگالی تقریباً 2 میکرومتر در قطر هستند که کمترین چگالی در بین تمام سلول های خونی است.تعداد فیزیولوژیک پلاکت های در گردش در جریان خون از 150000 تا 400000 پلاکت در میکرولیتر متغیر است.

پلاکت ها حاوی چندین گرانول ترشحی هستند که برای عملکرد پلاکت بسیار مهم هستند.3 نوع گرانول وجود دارد: گرانول متراکم، گرانول o و لیزوزوم.در هر پلاکت تقریباً 80-50 گرانول وجود دارد که فراوان ترین نوع از 3 نوع گرانول است.

پلاکت ها در درجه اول مسئول فرآیند تجمع هستند.عملکرد اصلی کمک به هموستاز از طریق 3 فرآیند است: چسبندگی، فعال سازی و تجمع.در طی یک ضایعه عروقی، پلاکت ها فعال می شوند و گرانول های آنها عواملی را آزاد می کنند که انعقاد را تقویت می کنند.

تصور می شد پلاکت ها فقط دارای فعالیت هموستاتیک هستند، اگرچه در سال های اخیر تحقیقات علمی و فناوری دیدگاه جدیدی در مورد پلاکت ها و عملکرد آنها ارائه کرده است.مطالعات نشان می‌دهد که پلاکت‌ها حاوی مقادیر فراوانی از GFs و سیتوکین‌ها هستند که می‌توانند بر التهاب، رگ‌زایی، مهاجرت سلول‌های بنیادی و تکثیر سلولی تأثیر بگذارند.

PRP منبع طبیعی مولکول‌های سیگنال‌دهنده است و پس از فعال شدن پلاکت‌ها در PRP، گرانول‌های P دانه‌بندی می‌شوند و GF و سیتوکین‌ها را آزاد می‌کنند که ریزمحیط سلولی را تغییر می‌دهند.برخی از مهم ترین GF های آزاد شده توسط پلاکت ها در PRP عبارتند از GF اندوتلیال عروقی، GF فیبروبلاست (FGF)، GF مشتق از پلاکت، GF اپیدرمی، GF هپاتوسیت، GF 1، ​​2 شبه انسولین (IGF-1، IGF-2)، ماتریکس متالوپروتئیناز 2، 9 و اینترلوکین 8.